Columns

Bij de gemeente had ik veel te maken met dossiers, formulieren en wachtlijsten en vaak dezelfde routine. Door de jaren heen ontwikkelde ik een missie: ik wilde iets doen met mijn geloof in de kracht van mensen, de solidariteit en het samen bouwen aan een betere wereld. Uiteindelijk waren het deze elementen die mij richting de goede-doelen-wereld dreven. En ja, ook daar houd ik me bezig met papierwerk, maar tevens met het realiseren van hulp op plekken waar het hard nodig is. Of het aankaarten van zaken die mensen in de problemen brengen, zoals de schuldenindustrie.

Wie had gedacht dat die paar maanden in de kou langs de deuren ooit van pas zouden komen?

Inmiddels mag ik mijzelf een half jaar algemeen directeur van het Nederlandse Rode Kruis noemen. De snelheid zat er gelijk in. Al in mijn eerste week in september 2023 kregen we te maken met een aardbeving in Marokko, overstromingen in Libië, een aardbeving in Afghanistan, een gespannen situatie tussen Armenië-Azerbeidzjan en op 7 oktober de escalatie van het conflict tussen Israël en Gaza.

Zonder al te filosofisch over te willen komen, draait wat mij betreft het leven, maar ook fondsenwerving, om betekenisvolle verbindingen. Van betekenisvolle momenten met familie en vrienden tot betekenisvolle momenten in journeys voor donateurs en supporters. Het zijn dit soort momenten die aan de basis liggen van diepgaande en duurzame relaties.

Een terugblik op 25 jaar Vakblad fondsenwerving kan niet zonder Jaap Zeekant te benoemen.

‘Alleen maar fondsenwerving!’ 

Erg subtiel was ik niet toen Jaap Zeekant mij vroeg wat ik van zijn blad vond. ‘Het heet natuurlijk wel Vakblad fondsenwerving,’ zei hij met die grote grijns en kleine pretoogjes. ‘Maar laat maar zien hoe jij het zou doen.’

Terwijl 25 jaar geleden het eerste Vakblad Fondsenwerving van de pers rolde, ontstond aan de Universiteit van Amsterdam een ambitieus plan voor een Development Office naar Angelsaksisch model. Kort gezegd komt dat model neer op ‘ friendraising first, then fundraising’. De boodschap aan het universiteitsbestuur was duidelijk: ‘Als je wilt fondsenwerven, zul je eerst je alumnibeleid op orde moeten hebben. Succesvol alumnibeleid kost geld, veel geld. En tijd, veel tijd. Zonder de investeringen in budget en mankracht, en een lange adem, moet je er niet aan beginnen.’

Het was mij een genoegen om tien jaar bij te hebben mogen dragen aan het Vakblad fondsenwerving en samen te werken met enthousiaste en ervaren fondsenwervers. En natuurlijk met wijlen Jaap Zeekant. 

Ons vakblad bestaat 25 jaar. Het was bedoeld om ruimte te scheppen voor artikelen over het vakgebied van fondsenwerving. Het blad zou bijdragen aan de professionalisering van het vak. Evenals in Amerika zou ethisch handelen ook een belangrijk element vormen van die professie. Goedbedoelde giften moeten immers doelmatig en doeltreffend worden besteed.

Nederland heeft van oudsher geen grote traditie van particulier opdrachtgeverschap in kunst, in ieder geval niet in dezelfde mate als in de ons omringende landen. Toch is de laatste jaren ook in ons land de hoop gevestigd op het mecenaat. Dat zou, klein of groot, voor een belangrijk deel de rol van de overheid moeten overnemen in economisch barre tijden. Zonder dat het overigens hardop wordt gezegd. De mecenas als de nieuwe messias of blijft de overheid de dominante financieringspartij waar het cultuur betreft?