Columns

Inflatie. Stijgende energiekosten. Zomaar twee termen die het nieuws de afgelopen tijd domineren. Armoede in Nederland is helaas aan de orde van de dag. Daar waren we ons bij Stichting Armoedefonds al veel langer van bewust. Maar waar het voorheen vooral een onderwerp dat zich achter de voordeur afspeelde was, wordt het nu steeds meer zichtbaar dat mensen moeite hebben om financieel rond te komen. En wat doe je als organisatie als je altijd al druk bent met je inzetten voor die groeiende groep minima in Nederland? Dan laat je soms je volle agenda vallen als door die bewustwording via de media hartverwarmende initiatieven ontstaan. Waar dat toe kan leiden…

In 2015 kwamen er door de oorlog in Syrië veel vluchtelingen uit dat land naar Nederland. De beelden van de door Europa trekkende vluchtelingen en vooral de iconische foto van het aangespoelde jongetje Aylan maakt veel los. Vanaf dat moment staat de telefoon bij VluchtelingenWerk roodgloeiend. Duizenden mensen bieden aan om op de een of andere manier te helpen. Tegelijkertijd zijn er ook felle protesten tegen de komst van asielzoekers.

Het klimaat in de wereld maar ook in Nederland lijkt steeds meer te polariseren en te verharden. De spanning tussen Rusland en Europa/ VK/VS neemt toe terwijl in Oekraïne mensen blijven strijden voor hun vrijheid. Spanningen tussen landen, tussen politici en tussen burgers.

Nu de zomer achter de rug is, is het weer tijd om de jaarplannen te maken voor 2023. Mijn tip voor 2023: reserveer ook een budget(je) voor het werven van periodieke schenkers.

Terwijl de hele wereld tegenwoordig meer en meer draait om marketing en branding – niet alleen bij bedrijven, maar ook bij private zaken zoals Tweede Kamerverkiezingen of zelfs bij oorlogsvoering, waar de Oekraïense president Zelensky de regeringen van alle EU-landen toespreekt met op de doelgroep gerichte boodschappen – levert het woord marketing bij goede doelen nog steeds een nare bijsmaak op.

Hoe vaak spreken fondsenwervers over insights en onderzoeksresultaten in hun plannen, maar neemt ‘het management’ besluiten op emotie en herkenning? Als een go/no-go beslissing over een fondsenwervend project wordt genomen op de inzichten en achtergronden, stijgt de slaagkans. Dan stijgt de conversie en stijgt de motivatie van de marketeer of fondsenwerver. Het zien en vinden van de mogelijkheden in de markt doet de fondsenwerver vanuit een marketinggedachte. Want of je een slabestek verkoopt aan een student (lijkt onmogelijk) of een goed gevoel aan een donateur (lijkt haalbaarder)... het materiaal van de marketeer is kennis, onderzoek en kunde. Een voorwaarde om te slagen is volhouden, volhouden en volhouden in de gemaakte keuzes.

UNICEF heeft wat betreft volume de grootste face-to-face-operatie in de wereld. Wij zijn actief in 44 landen, waarvan 24 landen een inhouse-operatie hebben. Deze inhouse-operaties werven vaak naast bestaande externe bureaus in de markt. Dat zijn ongeveer vijfhonderd inhousewervers. Bij externe bureaus zijn dat tweeduizend fondsenwervers die dagelijks het gesprek aangaan met mensen over de hele wereld. In 2018 spraken we zelfs van één geworven donateur op iedere minuut van iedere dag. Maar als het zo goed gaat met het uitbesteden van de donateurswerving, waarom zou je dan organisatorische moeilijkheden op de hals halen door deze werving in huis te halen? Wat ging goed en minder goed bij de opbouw in Nederland?

Zwart geld, zwarte lijst, zwart schaap, zwarte dag, zwartrijden, zwarte markt, zwarte zaterdag. Iemand zwart maken, op zwart zaad zitten, een zwarte bladzijde in de geschiedenis... In taal doen we er echt alles aan om deze kleur een negatief imago te geven. Terwijl juist zwart ervoor zorgt dat andere kleuren beter tot hun recht komen.

Ooit heb ik becijferd dat er in Nederland zo’n 150 tot 200 miljoen giftverzoeken per jaar worden gedaan. Een brief, een telefoontje, iemand aan de deur of een leuk gesprek op straat. Iedere volwassen Nederlander heeft zo wel één of twee keer per maand een verzoek. Tel maar op. Hierdoor geeft het gemiddelde huishouden zo’n 350 euro per jaar aan het goede doel. Dat doen we goed, maar zou het ook anders kunnen?

Zo om de twee weken wordt er aangebeld en staat er iemand met een collectebus voor de deur. Meestal een oudere dame of heer met een vertrouwenwekkende blik in de ogen. De collectebus wordt naar je toe bewogen en gelijktijdig wordt de giftvraag gesteld. Mijn antwoord is altijd: ‘Ja’. Er staat in de keuken een potje met kleingeld en daar kunnen altijd een paar euro’s uit gemist worden. Zo gaat het bij mij thuis al jaren. En dat ondanks mijn slechte opvoeding op dat gebied.