Berichten over Werving

In het Vakblad fondsenwerving zetten we de fondsenwervers centraal, met persoonlijke verhalen over wat hen beweegt en hun visie op het vak. Deze keer: Niki de Jonge, fondsmanager bij het TivoliVredenburg Fonds, dat werft voor de ontwikkeling en projecten van cultuur- en muziekpodium TivoliVredenburg in hartje Utrecht. Na een paar jaar op partnerships te hebben gewerkt stapte ze min of meer per ongeluk over naar een positie die haar in het midden van de organisatie heeft geplaatst.

VACATURE! Wil jij met je werk échte maatschappelijke impact en het verschil voor mens, dier of natuur maken? Ben je op zoek naar een uitdagende baan met een gevarieerd takenpakket, zodat geen werkdag hetzelfde is?

Dan is de goededoelensector naarstig op zoek naar jou!

We zoeken creatieve, hardwerkende en enthousiaste fondsenwervers, marketeers, communicatiemedewerkers, programmaontwikkelaars, teamleiders en directieleden. We bieden een marktconform salaris, een bruisende werkplek én gezellige collega’s.

Geïnteresseerd? Twijfel niet langer en kies voor de non-profitsector. We gaan graag met je in gesprek!

Acquisitie wordt niet op prijs gesteld.

Nu de zomer achter de rug is, is het weer tijd om de jaarplannen te maken voor 2023. Mijn tip voor 2023: reserveer ook een budget(je) voor het werven van periodieke schenkers.

In Vakblad fondsenwerving zetten we de fondsenwervers centraal, met persoonlijke verhalen over wat hen beweegt, waarom ze dit werk doen en hun organisatie kozen. Deze keer: oud-topkorfballer Barry Schep, nu manager partnerships bij het Koninklijk Nederlands Korfbal Verbond (KNKV), de organisatie die 85.000 korfballende Nederlanders bedient. In zijn functie houdt hij zich bezig met evenementen, sponsoring en partnerschappen.

De deurbel gaat. Wanneer je opendoet staat er iemand met een vriendelijke blik en een collectebus. Je besluit dat je iets wilt doneren. Wat pak je er dan anno 2022 bij: je portemonnee met kleingeld of je telefoon? Na de pandemie, die afstand en isolatie bracht, houdt die vraag de collecterende goede doelen extra bezig. Hoe ziet de toekomst van de collecte eruit? Drie goede doelen delen hun visie op de bewegingen in het collectelandschap. Drie verschillende organisaties, met drie andere conclusies.

Ken je dat nummer Every little thing she does is magic van The Police? Van die man die niet eens samen onder één paraplu kan lopen met het meisje van zijn dromen. Omdat hij haar niets te brengen heeft. Maar intussen wel zinspeelt hoe hij haar kan vragen met hem te trouwen?

I resolved to call her up
A thousand times a day
And ask her if she'll marry me
Some old-fashioned way

De Nederlandse banken verwerkten in 1995 bijna 1,7 miljoen kilo aan acceptgiropapier. De betaalmethode beleefde in dat jaar zijn hoogtijdagen. Die tijden zijn ondertussen allang voorbij. Nu betalen via papier overvleugeld is door digitale alternatieven zoals mobiele verzoeken, automatische incasso en QR-codes, zakt het aantal acceptgiro’s dat verwerkt moet worden ontzettend rap en dus besloot acceptgiro-eigenaar Currence per medio 2023 de stekker uit de betaalmethode te trekken. Tot ongenoegen van de goededoelensector die nu, met meer spoed dan verwacht, op zoek moet naar een alternatief.

In Vakblad fondsenwerving zetten we de fondsenwervers centraal, met persoonlijke verhalen over wat hen beweegt, waarom ze dit werk doen en hun organisatie kozen. Deze keer fondsenwerver Eric van Leeuwen die zich sinds 2009 in nalatenschappen heeft gespecialiseerd. Sinds 2018 doet hij dit als senior fondsenwerver bij de Hartstichting: 'De meest waardevolle informatie komt uit gesprekken met de donateur.'

In Vakblad fondsenwerving zetten we de fondsenwervers centraal, met persoonlijke verhalen over wat hen beweegt, waarom ze dit werk doen en hun organisatie kozen. Deze keer: de doorgewinterde fondsenwerver Hanneke Warrink die al meer dan dertig jaar in het vak zit. En dat terwijl ze er per toeval in rolde. Sinds 2005 is ze senior fondsenwerver bij Cordaid. 'Een persoonlijke band krijgen met donateurs is een utopie.'

In grote delen van 2020 kon je een speld horen vallen in het theater, op het poppodium en in het museum. Niet omdat men ademloos naar de kunst of een optreden aan het kijken was, maar omdat er niemand was. De anders zo levendige plekken bleven angstvallig leeg: garderobes zonder jassen, cafés zonder afwas en kunst zonder belangstellende ogen. De koffieapparaten bleven uit, de taps dicht. Er schuifelde geen publiek naar binnen in afwachting van een voorstelling, want het publiek zat thuis.