Berichten over Telefonische fondsenwerving

Het is bijna 28 april, en dan komt alweer het volgende nummer van Vf uit. In verband met de coronacrisis zal de verspreiding dit keer wat anders verlopen dan je van ons gewend bent. Omdat het Vakblad voor meer dan 60% op zakelijke adressen wordt bezorgd hebben we besloten om gedurende de coronacrisis, in elk geval zolang iedereen thuis werkt, alleen digitaal uit te komen. Zo ontvangt iedereen alsnog gewoon het Vakblad en mis je dus niets van wat er zich momenteel in onze sector afspeelt. 

Hoezeer staatssecretaris Mona Keijzer de plank misslaat met haar strategie om telefonisch contact met donateurs steeds verder te beperken of zelfs te verbieden, wordt bewezen nu we met een serieuze crisis te maken hebben. Haar wetsvoorstel zal – in ieder geval niet voor het zomerreces – worden behandeld in de Tweede Kamer. De vraag is of we het coronavirus op dat moment onder controle zullen hebben waardoor de enorme impact van het wetsvoorstel niet ondergesneeuwd zal raken. Maar dat de situatie voor de goede doelen nijpend is staat buiten kijf.

De inspanningen van DDMA en Goede Doelen Nederland om het wetsontwerp dat het bellen verder gaat bemoeilijken gewijzigd te krijgen hebben niet tot resultaat geleid. Nu de officiële adviezen binnen zijn is het voorstel naar de Kamer gestuurd.

Op zondag 15 maart 2020 werd Nederland ruw wakker geschud, ondanks het feit dat het avond was. Het Corona-virus is er, het gaat voorlopig niet weg en het is gevaarlijk. Er moesten dus beslissingen worden genomen, door politici en medische instanties, maar ook in fondsenwervend Nederland.

Waarom laten wij fondsenwervers onszelf zo naar beneden halen? Na publicatie van een artikel van Xander van Uffelen in de Volkskrant van 23 september 2019, waarin stond dat steeds meer doelen kampen met teruglopende aantallen vaste donateurs, zie ik in de (social)media typeringen als ‘uitstervend ras’, ‘afnemende loyaliteit’ en ‘crisis in de geefwereld’ langskomen.

Dat we voor succesvolle en duurzame fondsenwerving de mening van onze donateurs moeten horen, is inmiddels wel duidelijk. Een belangrijk maar weinig belicht onderwerp in dit kader is de retentielijn. Bij de meeste goede doelen komen dagelijks telefoontjes binnen van mensen die hun donateurschap willen beëindigen. We weten dat behouden goedkoper is dan werven, dus: hoe behouden we deze ‘opzegger’?

Afgelopen juli is er in Engeland enorme ophef geweest rond fondsenwervende telefoongesprekken voor een aantal bekende goede doelen. Journalisten waren undercover gegaan  als callcenteragent en deden verslag van wat ze zoal tegenkwamen. Dat was niet veel fraais. In Engeland heeft de kwestie drie dagen achtereen de voorpagina’s gehaald. Met veel schade voor  de sector tot gevolg.

Een aantal weken geleden werd ik gebeld door een mevrouw van het WNF. Ik had een eenmalige sms gestuurd voor een gift van een euro tegen stroperij. Of ze me wat mocht vertellen? “Prima, maar ik wil niet structureel steunen.” Nee, maar of ze me dan wel wat mocht vertellen? “Ja, maar als het toegaat naar een structurele gift is mijn antwoord nee.” En de WNF-mevrouw vertelde.