Berichten over Mecenaat

Door een felle brand ging de gehele Kapelkerk in Alkmaar op 21 augustus 1760 verloren, inclusief het toenmalige orgel. Vrij snel daarna startte de kerkelijke gemeente met het verwerven van een nieuw orgel. De stad bekostigde de orgelkas (de ombouw), de schenkster van het instrument zelf was jonkvrouwe Johanna Geertruida le Chastelain (†1771). Niet gespeend van enige bescheidenheid stelde ze als voorwaarde dat haar naam en wapen met een inscriptie op het Müllerorgel zouden worden aangebracht. Aan de binnenzijde van de orgelkas herinnert een opschrift nog aan de inwijding van de herbouwde Kapelkerk en het orgel: ‘Den 16 december 1762 is dit orgel voor de eerste maal onder de Godsdienst gebruykt.’ ¹

Nederland heeft van oudsher geen grote traditie van particulier opdrachtgeverschap in kunst, in ieder geval niet in dezelfde mate als in de ons omringende landen. Toch is de laatste jaren ook in ons land de hoop gevestigd op het mecenaat. Dat zou, klein of groot, voor een belangrijk deel de rol van de overheid moeten overnemen in economisch barre tijden. Zonder dat het overigens hardop wordt gezegd. De mecenas als de nieuwe messias of blijft de overheid de dominante financieringspartij waar het cultuur betreft?

In de cultuursector hebben de ontwikkelingen van de afgelopen jaren duidelijk gemaakt dat de zoektocht naar extra middelen, zoals bijdragen van grote gevers, onontkoombaar is.