Berichten over Goede Doelen

VACATURE! Wil jij met je werk échte maatschappelijke impact en het verschil voor mens, dier of natuur maken? Ben je op zoek naar een uitdagende baan met een gevarieerd takenpakket, zodat geen werkdag hetzelfde is?

Dan is de goededoelensector naarstig op zoek naar jou!

We zoeken creatieve, hardwerkende en enthousiaste fondsenwervers, marketeers, communicatiemedewerkers, programmaontwikkelaars, teamleiders en directieleden. We bieden een marktconform salaris, een bruisende werkplek én gezellige collega’s.

Geïnteresseerd? Twijfel niet langer en kies voor de non-profitsector. We gaan graag met je in gesprek!

Acquisitie wordt niet op prijs gesteld.

Directeur Harmienke Kloeze werkt bijna drie jaar bij het CBF. In februari is een campagne gestart om het vertrouwen in goeddoen een impuls te geven met de titel ‘Achter elk Erkend Goed Doel staat CBF’. Tijd voor het Vakblad om Kloeze te interviewen over de nieuwe koers van het CBF. 

In de internationale filantropische sector stappen steeds meer financiers over naar een vorm van flexibele, op vertrouwen gebaseerde financiering voor non-profitorganisaties¹. Volgens diverse wetenschappers² biedt deze manier van financiering veel positieve gevolgen voor nonprofitorganisaties, zoals een toename in flexibiliteit en investeringen in organisatiekosten. De wetenschap is echter verdeeld over de vraag hoe non-profitorganisaties die een ongeoormerkte, langetermijnfinanciering ontvangen, deze manier van samenwerking ervaren, en of een relatie tussen gever en ontvanger ooit gelijkwaardig kan zijn.

Tibet staat sinds dit jaar op nummer één als meest onvrije land op de Freedom in the World Index. Deze beruchte eerste plaats wordt gedeeld met Syrië. Zeventig jaar geleden viel China Tibet binnen en onderdrukt sindsdien de Tibetaanse cultuur, identiteit en taal. In Tibet wonen circa zes miljoen mensen. In 1999 startte Tsering Jampa op een zolderkamertje International Campaign for Tibet Europe (ICT Europe). Dit najaar neemt ze afscheid als directeur. Het lot van de Tibetaanse bevolking raakt haar nog steeds diep.

Op het moment van schrijven worden er in Nederland ongeveer een kwart miljoen prikken per dag gezet, loopt de ziekenhuisbezetting terug en kunnen steeds meer faciliteiten open. Kort gezegd: het ziet ernaar uit dat het ergste deel van de coronapandemie langzaamaan voorbij is. Toch heeft het virus de maatschappelijke verhoudingen flink opgeschud de afgelopen vijftien maanden, en dat laat nu zijn sporen na. Ook de goededoelensector heeft stevige klappen moeten incasseren, terwijl de inzet van non-profits ook na de coronacrisis belangrijk blijft. Sterker nog, extra maatschappelijke inzet voor bijvoorbeeld armoedebestrijding, (mentale) gezondheidszorg en de cultuursector lijkt harder nodig dan ooit.

RTL Nieuws kopte eind vorige maand in: ‘Warren Buffett krijgt zijn geld maar niet weggegeven: nog honderd miljard over’. Het is natuurlijk geweldig dat Buffett al miljarden heeft uitgegeven aan verschillende stichtingen, maar in hoeverre staan al deze goedbedoelde acties van goed willen doen, ook gelijk aan goed doen?

De naam van een goededoelenorganisatie is een van haar belangrijkste krachten. Het is een visitekaartje dat vertelt wat je doet en dat, als je een beetje geluk hebt, uitgroeit tot een begrip in de maatschappij. Toch zijn er altijd wel een paar organisaties die van naam wisselen, bijvoorbeeld omdat ze fuseren met een andere non-profit of hun focus verleggen. Zo ook de Nederlandse tak van Light for the World, die zich per 2021 loskoppelde van de internationale organisatie en als ‘Stichting SeeYou’ voor zichzelf begon. Uit hun ervaringen blijkt dat er achter zo’n naamswisseling veel meer schuilgaat.

Kleine goede doelen hebben in 2020 de zwaarste klappen gekregen als gevolg van de coronacrisis, blijkt uit grootschalig onderzoek van toezichthouder goede doelen CBF en onderzoekers van de Radboud Universiteit. In absolute getallen is er meer geld naar de sector gegaan, maar in vergelijking met de jaren voor corona zijn zowel de grote, middelgrote als de kleine organisaties er gemiddeld op achteruit gegaan. Alarmerend is ook de groeiende kloof tussen grote en kleine organisaties.

Abusievelijk is dit stuk eerder als commentaar geplaatst. Dit moet echter opinie zijn.

Als het plenaire debat over het wetsvoorstel van staatssecretaris Mona Keijzer (CDA) één ding duidelijk heeft gemaakt, is het dat de kloof tussen de politiek en de goededoelensector enorm is geworden. Het wetsvoorstel ging over veel meer dan over telefonische benadering door goede doelen, maar natuurlijk was dat wel een belangrijk onderdeel. Ook al omdat vanwege het belang van de goede doelen een amendement was ingediend. Het verloop en de uitkomst van het debat was bij vlagen bizar te noemen.