Nederland heeft van oudsher geen grote traditie van particulier opdrachtgeverschap in kunst, in ieder geval niet in dezelfde mate als in de ons omringende landen. Toch is de laatste jaren ook in ons land de hoop gevestigd op het mecenaat. Dat zou, klein of groot, voor een belangrijk deel de rol van de overheid moeten overnemen in economisch barre tijden. Zonder dat het overigens hardop wordt gezegd. De mecenas als de nieuwe messias of blijft de overheid de dominante financieringspartij waar het cultuur betreft?
Ik beschouw een grote afhankelijkheid van mecenaat en sponsoring, zoals die bijvoorbeeld in de Verenigde Staten het geval is, niet als voordeel. Bovendien heeft sponsoring voor cultuur de afgelopen jaren de neiging eerder terug te lopen dan toe te nemen. Het mecenaat groeit wel, ook in Nederland, maar de culturele sector is daar nog niet op voorbereid. Er zijn in Nederland voorbeelden van instellingen die in dit opzicht wel een goed voorbeeld geven. Noch het Van Gogh Museum, noch het Mauritshuis heeft bij het verbreken van het sponsorcontract met Shell als reden genoemd dat Shell een vervuilend bedrijf is dat een negatieve associatie zou geven aan het museum. Maar neem van mij aan dat daar binnen de directies wel degelijk diepgravend over wordt gesproken. Van die musea weet ik het zeker en ook van het Rijksmuseum weet ik dat ze een beleid op dit terrein hebben. Maar er zijn er een heel aantal die het niet hebben.
Word lid van Vf & fondsenwerving.nl en krijg direct toegang
✔ Onbeperkt toegang tot alle content op fondsenwerving.nl
✔ Korting op diverse opleidingen en trainingen
✔ Kosteloze toegang tot de Vakdag fondsenwerving. Dit jaar (2024) op 17 september in het Beatrix Theater!
