Berichten over Vf 25-3

Als onderzoeksjournalist en kunsthistoricus probeert Renée Steenbergen systemische vraagstukken in de kunstwereld te onderzoeken en bespreekbaar te maken. Deze publicatie kwam tot stand in samenspraak met circa vijftig betrokkenen, belangenverenigingen voor kunstenaars en makers, brancheorganisaties, leidinggevenden van kunstmusea, podia en fondsen. Volgens de auteur beoogt zij een discussie aan te zwengelen over de broodnodige noodzaak van verandering in de cultuursector. 

In Vakblad fondsenwerving zetten we de fondsenwervers centraal: met persoonlijke verhalen over wat hen beweegt, hun visie op de sector en de passie voor het vak. Deze keer: Fanny Castel, relatiebeheerder Trusts & Foundations bij het University Fund Wageningen, een aan Wageningen University & Research (WUR) gelieerde ANBI. De van oorsprong Française zet zich sinds 2015 in voor het fonds dat professoren en wetenschappers ondersteunt in hun onderzoeken naar duurzamere voedselsystemen, betere biodiversiteit en duurzamer gedrag.

Een jaar geleden deed het Vakblad fondsenwerving UNICEF Nederland het verzoek om Paul van Vliet te interviewen. Hij was in 2022 immers dertig jaar ambassadeur van de kinderrechtenorganisatie. De eerste ambassadeur van een goed doel, wat veel navolging heeft gekregen. Linda Berkel, ambassadeursmanager bij UNICEF Nederland, informeerde het Vakblad dat het interview werd uitgesteld vanwege Pauls gezondheid. Op 25 april 2023 overleed de cabaretier na een kort ziekbed op 87-jarige leeftijd. Berkel vertelt hoe de samenwerking met Paul van Vliet verliep en wat hij heeft betekend voor UNICEF Nederland.

Geefgedrag van Vlamingen: hoe kun je doelgroepen segmenteren? Het Research Centre for Sustainable Organizations van HOGENT is in 2019 gestart met een grootschalig onderzoek naar het geefgedrag van de modale Vlaming aan goede doelen. Doel was goede doelen te ondersteunen rond communiceren op maat en handvatten te geven hoe dat aan te pakken is. Uit dit onderzoek kwamen een aantal algemene inzichten naar voren over wie de Vlaamse gevers zijn en wat ze belangrijk vinden. Het onderzoek leverde daarnaast heel wat data op waaruit de onderzoekers verschillende groepen konden segmenteren. Dit leidde hen ertoe geefpersona’s te creëren.¹ Sinds 2019 wordt dit onderzoek jaarlijks herhaald om de persona’s up-to-date te houden en de verdeling ervan onder de gevende Vlaming te kunnen blijven opvolgen.

Op een koude lenteochtend stap ik het stationsplein in Amersfoort over richting het Huis voor de Gezondheid. ‘Dit terrein is rookvrij,’ lees ik op de stoeptegels die daar liggen. Het is een van de bereikte mijlpalen in het arbeidzame leven van Michael Rutgers, ruim zeventien jaar directeur van Longfonds. Ik ga langs bij een kleurrijk figuur in de wereld van de gezondheidsfondsen en filantropie. Iemand met wie het kan schuren, maar zeker ook goed toeven is.

Dat crowdfunding nog altijd aan populariteit wint, zal voor niemand in de fondsenwervende sector een verrassing zijn. Het is steeds gemakkelijker geworden om als particulier een actie op te zetten en gelden te werven bij bekenden en geïnteresseerden. Goede doelen maken ook gretig gebruik van de mogelijkheden die er zijn: veel organisaties organiseren digitale collectes die in hun opzet weinig verschillen van crowdfundingsacties.

Terwijl 25 jaar geleden het eerste Vakblad Fondsenwerving van de pers rolde, ontstond aan de Universiteit van Amsterdam een ambitieus plan voor een Development Office naar Angelsaksisch model. Kort gezegd komt dat model neer op ‘ friendraising first, then fundraising’. De boodschap aan het universiteitsbestuur was duidelijk: ‘Als je wilt fondsenwerven, zul je eerst je alumnibeleid op orde moeten hebben. Succesvol alumnibeleid kost geld, veel geld. En tijd, veel tijd. Zonder de investeringen in budget en mankracht, en een lange adem, moet je er niet aan beginnen.’

Een van de meest gehoorde nummers ter wereld is ‘Opus Number One’ van Tim Carleton en Darrick Deel, een synthpop-nummer uit 1989 wat nooit in de buurt van een hitlijst is gekomen. Vermoedelijk doet de titel op zichzelf geen belletje rinkelen. Maar wanneer alle medewerkers van een klantenservice in gesprek zijn, is Opus Number One het melodietje wat het vaakst afgespeeld wordt in de telefonische wachtrij. Nu is wachten sowieso al niet heel leuk, maar het blikkerige geluid en de repetitieve aard van de muziekjes zorgen daar bovenop nog voor extra irritatie. ‘Kunnen we daar niet iets aan doen?’, vroegen Sem Reijgwart en Dennis Prins zich af. Zij ontwikkelden een product waarbij bedrijven een boodschap van een goed doel kunnen afspelen op de plek van het wachtmuziekje: de ‘Wachtverzachter’. Zo kunnen goede doelen hun wervingsboodschap op een nieuwe plek kwijt en kunnen bedrijven iets voor goede doelen betekenen.

‘Beste lezers, ambassadeurs zijn een geweldige troef voor goede doelen. Het inzetten van bekende personen om aandacht te vragen voor een organisatie kan een enorme boost geven aan de naamsbekendheid en het aantal donaties. Maar het succes van ambassadeurs hangt af van enkele cruciale factoren. 

Een fragiele vrouw betreedt het podium: dr. Jane Goodall. Het overvolle World Forum Theater staat op en geeft haar een minutenlang ovationeel applaus. Overal op de wereld inspireert Goodall mensen met haar boodschap van hoop. ‘Ieder mens kan elke dag verschil maken,’ benadrukt ze. Vakblad fondsenwerving sprak onder andere met Monique Spaan, countrymanager van het Nederlandse Jane Goodall Instituut en was aanwezig bij de lezing van Goodall in Den Haag.