Columns

Het was mijn eerste les, toen ik de fondsenwervende wereld binnenstapte: ‘vrouwen doneren meer dan mannen’. En omdat het volkomen logisch klonk, twijfelde ik geen seconde. Vrouwen zijn toch ook socialer? Meer gericht op het welzijn van hun omgeving? Sommige feiten hebben geen bewijs nodig.

Straatwerving is een bijzonder fenomeen. Het is al jaren een van de meest succesvolle manieren om donateurs te werven. Maar ondertussen ken ik echt niemand die het leuk vindt om op straat besprongen te worden. Wist u trouwens dat de Dikke van Dale het bestaan van straatwerving volledig ontkent? En ook googelen kan ik niemand aanraden, tenzij je dol bent op verwensingen en haatberichten.

Creatieve mensen zijn vreemde wezens. soms stromen ze over van goede ideeën, dan weer zoeken ze wanhopig naar inspiratie. Ze zijn kwetsbaar en slecht opgewassen tegen rationele argumenten. Maar ondertussen lijden ze ook aan grootheidswaanzin. En verklaren ze iedereen voor gek die kritiek heeft op hun briljante voorstellen.

Sinds kort ben ik een man van een zekere leeftijd. Dat is behoorlijk wennen.

Het kan u niet ontgaan zijn: het Woord van het Jaar 2013 is ‘selfie’. Volkomen logisch natuurlijk. Van Barack Obama tot Beyoncé: werkelijk iedereen is verslaafd aan zijn eigen zelfportret. Mijn twee dochters kieken zichzelf tussen de 100 en 150 keer. Per persoon. Per dag. En toegegeven, ik heb mezelf ook al eens vereeuwigd.

Eind van het jaar ging het hele land weer te biecht. In de kerk die tegenwoordig zieltjes werft per tv-commercial. Of gewoon thuis bij de haard. We worden collectief week. Blikken twee weken lang terug. Denken na over de zin van het leven. Willen na een jaar nemen ook wel eens geven. En goede doelen – wel goed maar niet gek – spelen zich en masse in de kijker. En waarmee?

Wat waren we blij in de 80'er jaren met de opkomst van direct marketing en het medium direct mail. Ik had niet heel veel medestanders in mijn vriendenkring, want die vonden het duur en niet sexy, maar gelukkig was er bij mijn collega’s van the Reader`s Digest en bij veel goede doelen geen enkele twijfel: direct mail were the magic words.

Het is zaterdagmorgen 9.00 uur. Ik lees zojuist in de krant dat er in 2014 veel minder mensen deel zullen nemen aan Alpe d’Huzes. 4000 slechts, tegen 7800 IN 2013. Natuurlijk worden daarbij in het nieuwsbericht de woorden ‘Coen van Veenendaal’ en ‘declaratie twee ton’ gebruikt. Ik voel woede opkomen.

Oh nee, niet weer een betoog over SEPA. Als u als bestuurder van een goed doel van een gokje houdt, kunt u dit overslaan. En als u zich altijd zo goed mogelijk van uw verplichtingen kwijt, en het gaat desondanks een keer verkeerd, dan is er vaak de bestuursaansprakelijkheidsverzekering. Maar wanneer u als bestuurder, wetende dat er bepaalde nieuwe voorschriften zijn, toch tegen die voorschriften in denkt te kunnen handelen, omdat de eventuele door u veroorzaakte schade wel wordt vergoed door de bestuursaansprakelijkheidsverzekering, dan vergist u zich. Dit dacht ik toen ik de nieuwe SEPA-incassocontracten ontving.

Zoals bekend, is het de bevoegdheid van de fiscus om te beoordelen of een instelling die zich bezighoudt met een 'goed doel', kan worden aangemerkt als anbi (met alle voordelen van dien). Deze bevoegdheid is neergelegd bij het 'ANBI-team' van de Belastingdienst.