Berichten geschreven door Patrick Jordens

Onlangs stemde de Tweede Kamer unaniem voor twee belangrijke amendementen, die waren ingediend bij de wetswijziging van de Telecommunicatiewet inzake telemarketing. Er waren overigens meer amendementen, maar ik bespreek in dit stuk deze twee graag in het bijzonder.

Op 4 juli jl. is de internetconsultatie gestart van het concept wetsvoorstel om de telecommunicatiewet aan te passen in verband met de eerder aangekondigde maatregelen aangaande telemarketing. Dat wetsvoorstel zou naar verwachting geen verrassingen mogen bevatten. Er is immers genoeg over gezegd en geschreven het afgelopen jaar.

Ontluisterend was het! Het gemak waarmee het belang van het kanaal telemarketing voor de inkomsten van goede doelen (en andere organisaties) opzij werd gezet ten faveure van de beheersing van consumentenirritatie. Van de zes Kamerleden, die aan het Algemeen Overleg van de Tweede Kamercommissie Economische Zaken en Klimaat deelnamen, hadden er vijf geen enkel probleem mee dat Staatssecretaris Mona Keijzer, zonder enig gedegen onderzoek naar de effecten op de inkomsten voor goede doelen, de opt-in bij telemarketing doorvoert. Kamerlid Moorlag van de PvdA probeerde nog even extra gas te geven door ook weer het bel-niet-aan-register op de kaart te zetten. Keijzer ging er nu niet in mee.

Gisteren (6-2-19) vond het Algemene Overleg (AO) van de Tweede Kamercommissie voor Economische Zaken met betrekking tot marktwerking en mededinging plaats. Daarin werd de Consumentenagenda van de Staatssecretaris, waar de opt-in voor telemarketing deel van uitmaakt, uitvoerig besproken. Vanuit het perspectief van de markt gezien was de bijdrage van Kamerlid Wörsdörfer (VVD) sterk. Verder namen Kamerleden van SP, Groenlinks, CDA, PvdA en D’66 deel aan de commissievergadering.

Zonder kennis en begrip van (de toekomstige)ePrivacyRichtlijn komt jefondsenwerving in gevaar. De afgelopen jaren zijn pittig geweest voor fondsenwervers. Wat is je strategie als je afhankelijk bent van veel particuliere giften (al dan niet op doorlopende machtigingen), de loyaliteit van donateurs afneemt en de kanalen waarmee je nieuwe donateurs werft onder druk staan door toenemende wetgeving? Hier ontstaat een risico op een slinkende database en dat is geen goed nieuws.

Alle organisaties die persoonsgegevens verwerken, worden met ingang van 1 januari 2016 verplicht om inbreuk op de beveiliging die leidt tot bijvoorbeeld diefstal, verlies of misbruik van persoonsgegevens te melden bij het College bescherming persoonsgegevens (CBP). Als vanzelfsprekend moeten ook goede doelen voldoen aan deze meldplicht datalekken, die als doel heeft om tot een betere bescherming van persoonsgegevens te komen. Het CBP krijgt de bevoegdheid om flinke boetes op te leggen. Die kunnen oplopen tot maximaal € 820.000.

De directeur van het Engelse Bel-me-niet Register TPS (Telephone Preference Service) zei in 2007, toen ook hier een dergelijk register werd aangekondigd, het volgende: “Pas op dat goede doelen geen uitzonderingspositie krijgen bij het Bel-me-niet Register! Zij zijn grootgebruikers van het telemarketingkanaal. Zij veroorzaken net zo veel irritatie als commerciële organisaties. Als zij een uitzondering worden, betekent dat het einde van het kanaal. Dan wordt ongevraagd bellen verboden op langere termijn, omdat de irritatie dan namelijk niet zal verminderen.” In Nederland is die uitzondering er, zoals de overheid wilde, ook niet gekomen, met grote verschuivingen in het particuliere fondsenwervingslandschap als gevolg.

Non-profitorganisaties wedijveren volop om de gunst van de donateur. Hierbij blijft de telefoon een onverminderd populair communicatiemiddel. Voor dit communicatiekanaal gelden belangrijke regels. Naar de naleving is onderzoek gedaan.

Het verwerken en beheren van persoonsgegevens staat regelmatig ter discussie. De regelgeving neemt toe. Dat heeft grote gevolgen voor (fondsenwervende) organisaties.