Berichten geschreven door Jeroen Talens

Als een stel uitgeputte marathonlopers strompelen we naar de finish van 2020. Nog even aftellen en we mogen weer met een schone lei beginnen. Natuurlijk wensen we alles en iedereen een gezond en gezegend nieuwjaar. Maar deze keer menen we het net even meer dan anders. Dat is mooi.

Nederland heeft nogal een reputatie op het gebied van originele en gewaagde reclame. Maar als het gaat om kerstcommercials lijken onze supermarkten toch liever op safe te spelen. Alles draait ineens om huiselijkheid en gezelligheid. En daardoor lijkt alles op elkaar, alsof er geen andere smaken meer zijn.

Jaren geleden maakte ik in Canada voor het eerst kennis met het fenomeen Starbucks. Ik herinner mij die eerste ontmoeting als de dag van gisteren. Dat kwam een beetje door de koffie (extreem groot, extreem duur), een beetje door de huiskamersfeer (fijne fauteuils die structureel bezet waren) en een beetje door het unieke bestelsysteem (twee keer in de rij, waarom ook niet?).

Wist je dat 0,9 procent van de Nederlanders gelooft dat de aarde plat is? Voor je begint te lachen: dat zijn dus wel 155.520 mensen. Ongeveer het aantal inwoners van Amersfoort, zeg maar. Hoe die mensen erbij komen dat de aarde plat is? Tja, hoe kom ik erbij dat de aarde rond is?

Hallo Jaap,

Nu je er niet meer bent, realiseer ik me dat ik vrijwel niets van je weet. Geen idee hoe oud je was of waar je woonde. Of je in God geloofde of meer in toeval. Oké, ik overdrijf. Ik ken je zoon, waarover je sprak alsof hij de verbeterde versie van jou was. En het voelt alsof ik je dochter ken, jouw persoonlijke held-van-de-zorg, waar je supertrots op was. Maar verder?

Vannacht droomde ik dat ik meedeed aan Expeditie Robinson. Ik zat alleen niet vast op een onbewoond eiland, maar opgesloten in mijn eigen huis.

Ken je het verhaal van Captain Tom? Deze Britse held uit de Tweede Wereldoorlog was 99 toen de corona-crisis uitbrak.

In een eerdere column riep ik de fiets uit tot held van 2020. Dat was misschien een beetje voorbarig. Want nu een groot deel van de mensheid gedwongen thuis zit, wordt er ineens veel minder gefietst (of je moet alle hometrainers mee gaan rekenen). Bovendien heeft de fiets serieuze concurrentie gekregen. Van Irma Sluis.

Waarom hoor ik in de supermarkt altijd muziek? Moet ik daar blij van worden? Hetzelfde geldt voor openbare liften. Winkelcentra. Parkeergarages. Overal wordt de stilte verdreven door onbestemde deuntjes. Ik word er gek van.

Wat denk je: als scholieren over pak-m-beet 100 jaar geschiedenisles hebben, wat krijgen ze dan te horen over 2019? Welke gebeurtenis wordt historisch? Wie haalt de geschiedenisboekjes? Ik zou het echt niet weten.