Aan mijn geboorte bewaar ik bijzonder slechte herinneringen. Eerst dreef ik maandenlang lekker lui rond. Ik had mijn natje en mijn droogje en deed een dutje als mij dat uitkwam. Maar van het ene op het andere moment brak de pleuris uit.
Met grof geweld werd ik uit mijn paradijs verdreven. Volkomen tegen mijn zin in werd ik door een veel te nauwe tunnel geperst. Ik kwam terecht in een kille, koude ruimte, waar het licht pijn deed aan mijn ogen. Een vreemde vrouw sloeg mij zo hard op mijn billen dat ik hard moest huilen.
Verdreven uit het paradijs. De vergelijking met het Bijbelverhaal is geen toeval. Ik ben misschien niet gelovig maar ik vind de Bijbel wel het allerbeste boek aller tijden. Een prachtige verzameling verhalen. Duizenden jaren geleden opgeschreven en nog steeds een bron van inspiratie. Want dat is het mooie van verhalen: het zijn kapstokjes voor je geheugen.
'Is het leven niet een oneindige reeks pogingen om het anders en beter te doen?'
Toen ik van de schrik van mijn geboorte was bekomen, vond ik het trouwens best fijn. Al die vrolijke gezichten, het kussen, kietelen en knuffelen. De lepels met lekkere hapjes die als vliegtuigen op mij afvlogen. Ja, het verhaal van mijn leven begon best goed. Tot een nieuw drama zich aandiende: ik moest naar school.
Wat moest ik daar nu weer? Ik kende de andere kinderen niet, vond die strenge vrouw voor het bord niet leuk en wilde gewoon naar mijn mamma. Maar ook deze keer kwam alles op z’n pootjes terecht. Binnen een week had ik ontelbare nieuwe vriendjes en was het schoolplein mijn nieuwe comfortzone.
Al word ik zo oud als Metusalem, nieuwe dingen wennen nooit. Elke keer zal ik er vooraf tegen opzien, en achteraf trots op zijn. Maar ik heb geen keuze. Want is het leven niet een oneindige reeks pogingen om het anders te doen, om het beter te doen? Het is de enige manier om te groeien en iets te leren. Of, zoals ze in Groningen zeggen: Je kunt beter een blauwtje lopen, dan een groentje blijven.
Een dezer dagen sta ik als spreker op de Vakdag Fondsenwerving. En ongetwijfeld zal ik me weer voelen als dat jongetje dat voor het eerst naar school moest. Ik zal er alles aan doen om er een inspirerend en onvergetelijk verhaal van te maken. Een verhaal over verhalen. Maar het leukste hoofdstuk begint als ik na de presentatie met een biertje bij de bar sta. En tevreden kan constateren dat ik geen groentje meer ben.
