De directeur van het Engelse Bel-me-niet Register TPS (Telephone Preference Service) zei in 2007, toen ook hier een dergelijk register werd aangekondigd, het volgende: “Pas op dat goede doelen geen uitzonderingspositie krijgen bij het Bel-me-niet Register! Zij zijn grootgebruikers van het telemarketingkanaal. Zij veroorzaken net zo veel irritatie als commerciële organisaties. Als zij een uitzondering worden, betekent dat het einde van het kanaal. Dan wordt ongevraagd bellen verboden op langere termijn, omdat de irritatie dan namelijk niet zal verminderen.” In Nederland is die uitzondering er, zoals de overheid wilde, ook niet gekomen, met grote verschuivingen in het particuliere fondsenwervingslandschap als gevolg.
De ontwikkeling van het financieringsmodel
Zo rond 2002 werden in Nederland de modellen waarmee particuliere fondsenwervingen werden gefinancierd, behoorlijk rigoureus omgevormd. Wat vandaag voor iedere particuliere fondsenwerver gemeengoed is, werving op basis van terugverdientijd, was dat in die tijd zeker niet. Als een goed doel destijds een telemarketingbureau of een straatwervingsbedrijf inhuurde, werd er vrijwel altijd op basis van uurvergoeding aan de leverancier betaald. We spreken over leveranciers omdat heel veel fondsenwervende instellingen bij de uitvoering van de werving gebruikmaken van gespecialiseerde dienstverleners. Er zijn goede doelen die de werving geheel hebben uitbesteed aan een wervingsbureau. Zo deed eind jaren negentig werving door bureaus, op basis van ‘no cure, no pay’ en ‘no cure, no profit’, haar intrede op de Nederlandse fondsenwervingsmarkt.
Word lid van Vf & fondsenwerving.nl en krijg direct toegang
✔ Onbeperkt toegang tot alle content op fondsenwerving.nl
✔ Korting op diverse opleidingen en trainingen
✔ Kosteloze toegang tot de Vakdag fondsenwerving. Dit jaar (2024) op 17 september in het Beatrix Theater!
