Bent u ook zo bang om iets te missen? Dat de volgende hype waar iedereen over praat, volkomen langs u heen gaat? Of dat u net de andere kant op kijkt als het gouden fondsenwervingsei gelegd wordt? Dat lijdt u mogelijk aan FOMO, oftewel ‘fear of missing out’.
Een kleine troost: u bent in goed gezelschap. Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van alle socialmediagebruikers panisch is dat ze iets onmisbaars zullen missen. Om dit nachtmerriescenario te voorkomen slaapt een kwart van ons inmiddels met de smartphone onder het kussen. Kunnen we ‘s ochtends direct weer bijgepraat worden. Goedemorgen!
Deze gekte wordt nog aangewakkerd door de weetjes-weter. U kent hem wel, die attente kennis of collega (meestal een man) die je driemaal daags trakteert op een overdosis data. Je vraagt je af hoe het kan, maar hij weet alles altijd als eerste en staat te popelen om ook jou te verlichten. Lang leve de informatiesamenleving.
In theorie is het een zegen. Want natuurlijk wil ik alles weten over customer-driven online-engagement, ben ik razend benieuwd naar de omzet van affiliates per omrekenmodel en ontvang ik dolgraag dagelijkse updates over in-storemarketing via microlocation. Ik weet dondersgoed dat deze kennis mij een beslissende voorsprong geeft op de concurrent.
In de praktijk voelt het echter steeds vaker als een tsunami van informatie. En hoe hard ik ook tegenspartel, ik voel dat ik een keer ga verdrinken. Elke dag opnieuw worden er emmers wijsheid over me uitgestort en om slim te lijken, like & share ik me een ongeluk. Maar het heeft allang niet meer het gewenste effect. Ik geef het maar eerlijk toe: ik word er knettergek van!
Vijfennegentig procent van alle berichten die we op social media rondsturen is afkomstig van een andere bron. We hebben het dus niet zelf verzonnen, nee, het is geleende autoriteit. Daar is niks mis mee, maar we zouden wel kunnen proberen om er waarde aan toe te voegen. Om onze pasverworven wijsheid niet alleen te delen, maar ook te duiden!
Ook uit de fondsenwervende hoek komt een steeds zwaarder bombardement van feiten die ik niet wil missen. Maar doe mij en alle andere FOMO-patiënten een lol en stuur niet zomaar alles door. Leg mij alsjeblieft uit waarom juist dat Amerikaanse onderzoek zo belangwekkend is en waarom je die Engelse campagne zo inspirerend vindt. Geef mij de kans om die kostbare kennis te begrijpen en te benutten. Dan is mijn nieuwe ziekte tenminste nog ergens goed voor.
