Mensen denken bij het woord inspiratie vaak aan bijzondere wijsheid en creativiteit. Aan iets ongrijpbaars dat beslist van hogerhand moet komen. Of anders uit Noordwijkerhout. Mijn ervaring is dat inspiratie soms ook in heel alledaagse dingen zit. In de mensen om je heen bijvoorbeeld.
Persoonlijk vind ik het erg inspirerend dat mijn collega’s oprecht geloven in het werk dat ze doen. Zelf ben ik nogal een twijfelkont en in staat om overal vraagtekens bij te zetten. Dan is het fijn om omringd te worden door mensen die 100 procent overtuigd zijn van hun doel. Die mij met elke vraag en elk antwoord verzekeren dat we goed bezig zijn. Zulke mensen heb ik heel hard nodig.
Zo had ik ooit een collega - laat ik haar voor het gemak ‘Nienke’ noemen - die zo hield van de goede doelen waar ze voor werkte, dat ze overal donateur van werd. Geweldig vond ik dat. Toen dat nieuws bekend werd, kwamen goede doelen van heinde en verre om haar om een gunst te vragen. Als echte doemdenker verwachtte ik dat ze hier de streep zou trekken, maar integendeel. Ze deed er nog een schepje bovenop en rende, fietste, abseilde en bakte tot ze een ons woog.
Op een dag ging ‘Nienke’ verhuizen. U begrijpt dat ze in die periode superdruk was met behangen, schilderen en naar de Ikea gaan. Maar midden in de hectiek dacht ze toch nog aan haar goede doelen. Ze wilde niet dat men last had van haar verhuizing. En dus moesten ze allemaal, keurig op tijd, een adreswijziging krijgen (“Waar vind je dat nog”, zou mijn moeder zeggen). Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan...
De animo om mee te verhuizen was bij de meeste organisaties niet bijzonder hoog. Sommige doelen dachten dat het probleem vanzelf over zou waaien als ze de optie adreswijziging op hun website achterwege zouden laten. Bij andere doelen was haar adres met geen mogelijkheid in de database te vinden (terwijl ze toch al jaren giftverzoeken op haar deurmat aantrof). Ook waren er organisaties die haar adres als donateur wel wijzigden, maar haar adres als collectant dan weer vergaten (O had ik dat niet gezegd? Collecteren doet ze ook). Zo ging het maar door. Het wijzigen van een simpel adres bleek een hopeloze missie. En het zou me niet verbaasd hebben als ze de hele verhuizing afgeblazen had.
Tijdens deze verhuissoap meende ik bij ‘Nienke’ voor het eerst iets van teleurstelling te zien. Tot ik niet veel later het bericht kreeg dat ze weer een actie was gestart. En of ik zo vriendelijk wilde zijn haar te sponsoren. Ondanks alles was ze haar geloof in goede doelen nooit kwijtgeraakt. Kijk, dat vind ik nou inspirerend! Toch wil ik goede doelen graag oproepen om een beetje zuinig te zijn op de Nienke’s van deze wereld. Want ze zijn tenslotte niet alleen voor mij een bron van inspiratie. Toch?
