Van kanker word je geen betere fondsenwerver

Je was al lang van plan om rond je 55e een nieuwe weg in te slaan. Naast je bestuurlijke ambities in de non-profitsector, zoals bij het Instituut Fondsenwerving, wilde je een boek gaan schrijven. En er moest meer aandacht komen voor privézaken. Je wilde, zoals je toen zei, je energie stoppen in een aantal lang gekoesterde dromen. Kanker krijgen maakte daar geen deel van uit. Jarenlang had je je ingezet voor een grote verscheidenheid aan groepen met allerlei aandoeningen. Je reed zelfs mee met de Alphe d'HuZesactie voor de kankerbestrijding.

Fons: “Aan de ene kant is het een bijzondere en ingrijpende ervaring. Aan de andere kant heb ik me altijd gerealiseerd dat ik ook zelf zomaar deel uit zou kunnen maken van die doelgroep. De afgelopen tien, vijftien jaar hebben we vanuit WWAV heel veel werk verricht voor KWF Kankerbestrijding. Bij die campagnes heb ik geregeld gedacht dat het mij ook zou kunnen overkomen. Maar als je dan hoort dat je een kwaadaardig en gevaarlijk groot tumor hebt in je darmen met kans op uitzaaiingen, dan is dat wel iets om heel stil van te worden. Toch overheerste de gedachte 'dit komt nu eenmaal op mijn pad en we gaan wel zien hoe het loopt.' Als je zo'n bericht krijgt, dan gebeurt er in een paar dagen enorm veel in je hoofd. Je leest er snel heel veel over. Je maakt de balans op van je leven. Misschien klinkt dat vreemd,maar ik bedacht dat, als het binnen een paar maanden afgelopen zou zijn, ik wel kon terugkijken op een fantastisch leven. Er zijn heel veel mensen die plotseling hun einde zien naderen. Statistisch gezien zou dat mij ook kunnen overkomen. Op een of andere manier kon ik er toch vrij rationeel mee omgaan en me er mee verzoenen. Zo ben ik nu eenmaal."