Marc Wortmann (64) is maandag 15 augustus 2022 onverwacht overleden. Hij stond aan het begin van deze eeuw zeven jaar aan het hoofd van Alzheimer Nederland en verruilde die positie om als directeur van de stichting Alzheimer’s Disease International aan de slag te gaan. Daarnaast was hij nauw betrokken bij het Nederlands Genootschap van Fondsenwervers (NGF), vicevoorzitter van de European Fundraising Association (EFA) en lid van de examencommissie van de 3F-Academy. Vf-gastauteur Gea Broekema, Wortmann’s opvolger als directeur van Alzheimer Nederland, schreef een in memoriam.
Vakblad fondsenwerving wenst Marc’s familie veel sterkte en steun toe om dit verlies te verwerken.
Stilstaan bij het overlijden van Marc Wortmann
Op maandag 15 augustus was Marc thuis nog volop bezig. Hij bereidde die dag een training voor mantelzorgers van mensen met dementie op Sint Maarten voor.
De goede doelen wereld leerde hem kennen toen hij in 2000 aantrad als directeur bij Alzheimer Nederland. Fondsenwerven was zijn natuurlijke kwaliteit. Inhoudelijk werkte hij zich in korte tijd in de vele facetten van dementie in. Alzheimercentra werden opgericht en het wetenschappelijk onderzoek in Nederland bereikte in korte tijd internationaal een hoog niveau. Daarbij speelde Marc en zijn team een belangrijke stimulerende rol.
Ik leerde hem in die tijd vooral kennen op de fondsenwervende thema’s. We zaten samen in het bestuur van het NGF en deden actief mee in de ontwikkeling van een landelijke campagne voor nalatenschappen. Marc was eigenlijk overal en ik vroeg me dan soms ook af of hij wel eens op kantoor was bij Alzheimer Nederland. Van hem heb ik toen wel geleerd dat je er als directeur gewoon op uit moet als je wat voor elkaar wilt krijgen. En dat deed hij.
Marc had overal een mening over. Hij stond meestal als eerste bij de interruptiemicrofoon tijdens plenaire sessies bij congressen. Hij stelde vragen, lokte mensen uit, probeerde het debat op gang te brengen. Nooit dwingend, maar wel overtuigend en meebewegend met de zaal.
Daarin verschilde ik met Marc. Ik wilde, zeker toen ik nog ‘jong’ was, frontaal gaan voor de goede zaak. Marc luisterde, schaakte en deed op het laatst de finale zet. Dat heb ik ook van hem geleerd: even je mening uitstellen, luisteren en overdenken hoe je het beste je doel kunt bereiken.
In onze gesprekken vroeg Marc mij wel eens of ik niet ooit het stokje van hem over wilde nemen bij Alzheimer Nederland. Niet dat hij daar over ging. Maar het gebeurde. Ik volgde hem op en hij vertrok in 2007 naar Alzheimer International met het hoofdkwartier in Londen. Dat was op zijn lijf geschreven, want daar moest hij de meer dan honderd Alzheimer-organisaties uit alle windstreken bij elkaar brengen en houden. Van over de hele wereld zaten onderzoekers, fondsenwervers, bestuurders, vrijwilligers, mantelzorgers, mensen met dementie en politici in zijn netwerk. Problemen benaderde hij pragmatisch en hij zorgde dat de boel niet escaleerde. Maar: er moest wel vooruitgang geboekt worden. Ook al was het maar een kleine stap.
Marc en ik hebben samengewerkt bij de nieuwe start van de Alzheimer-organisatie in Indonesië. Daar is een succesvol samenwerkings- programma van de grond gekomen tussen Alzheimer Nederland en Indonesië.
Ook kwamen we elkaar tegen in het Caribische deel van het Konikrijk om de Alzheimer-organisaties te ondersteunen. Hij zette zich tot zijn laatste dag in voor de mantelzorgers en mensen met dementie en heeft veel nagelaten. Marc was een verbinder met lef, een samenwerker pur sang.
Gea Broekema-Procházka
Gastauteur Vf
