Eigenlijk kan het niet meer, het gebruik van foto’s van kinderen en families in armoede en beelden van ‘witte redders’. De beelden worden over het algemeen gezien als vernederend en stereotyperend. Toch blijven dergelijke beelden donateurs tot geven drijven, blijkt uit onderzoek van digitaal strategie- en technologiebedrijf gespecialiseerd in online fondsenwerving Blue State onder bijna 1.500 inwoners van het Verenigd Koninkrijk.
Ongeveer tweederde van de respondenten (67 procent) gaf aan nog steeds te willen doneren na het gebruik van een stereotypisch ‘witte redder’ frame, al gaven zij eerder aan het gebruik van deze foto’s problematisch te vinden. 23 procent van deze groep was zelfs enkele seconden daarvoor geconfronteerd met een beeld dat ze als vernederend hadden bestempeld. Blue State zag deze resultaten bij alle leeftijdsgroepen, al waren jongere respondenten iets vaker geneigd om neutrale of positieve beelden te verkiezen.
Het onderzoek laat de tweestrijd zien waarmee non-profits worden geconfronteerd. Aan de ene kant willen organisaties vaak hun communicatie dekoloniseren en hun aanpak ethischer maken, maar aan de andere kant zijn de oude manieren bewezen effectief.
Ongemak als geefmotivator
‘De 'traditionele' fondsenwervingsvorm is vaak afhankelijk van het gevoel van ongemak bij donateurs, dat ze kunnen verlichten door te helpen’ legt Lizi Zipser, directeur Global Strategy and Insights bij Blue State uit. ‘De beelden en verhalen raken mensen en maken ze boos dat de wereld oneerlijk kan zijn.
Volgens Zipser is de beste wijze om deze tweestrijd te verhelpen is om een programma te bouwen dat gebaseerd is op andere sterke drijfveren voor actie. ‘Het dekoloniseren van fondsenwerving vereist een volledige heroverweging van wat fondsenwervingscommunicatie probeert te doen.'
