Covid-19 veroorzaakt emotionele nood bij 91 procent van de kinderen in ontwikkelingslanden

In alle dertien landen benadrukten de ondervraagde kinderen drie belangrijke factoren die hun levens direct en ingrijpend hebben veranderd, namelijk: onderbreking van het onderwijs, emotionele nood vanwege ‘social distancing’, en toenemende armoede. 71 procent van de kinderen en jongeren verklaart zich geïsoleerd en eenzaam te voelen door de sluiting van scholen.

Onevenredig getroffen

‘Kinderen en jongeren worden onevenredig getroffen door Covid-19, omdat ze niet naar school kunnen en geen toegang hebben tot hun sociale vangnetten. Naarmate meer landen in lockdown gaan, raken kinderen die geen toegang hebben tot technologie afgesneden van de onderwijsmogelijkheden die er wel zijn voor veel leeftijdsgenoten. Bovendien missen honderden miljoenen leerlingen hun schoolmaaltijden, terwijl veel ouders hun kinderen niet meer te eten kunnen geven vanwege het verlies van banen en inkomens. Deze scholieren vertellen ons dat ondertussen het contact met veel vrienden en familieleden verbroken is, wat leidt tot verwarring, angst en soms wanhoop’, aldus Dana Buzducea, Partnership Leader for Advocacy and External Engagement van World Vision.

Armoede

Armoede en gebrek aan schoon drinkwater waren in veel van de onderzochte landen al dagelijkse realiteit. Covid-19 heeft deze problemen verergerd met als direct gevolg toegenomen stress onder kinderen. 91 procent van de respondenten gaf te kennen dat zij te maken hebben met emotionele nood en gevoelens van angst, woede en bezorgdheid. Dit komt door de onzekerheid over de vraag hoe lang de crisis nog gaat duren en door de uitdagingen van het omgaan met de lockdown.

De 16-jarige Anita uit de Democratische Republiek Congo, een land dat behalve door Covid-19 ook getroffen is door ebola, legt uit: ‘Ik vind deze situatie niet fijn. We wilden stilstaan bij het einde van de ebola, maar inmiddels komt het coronavirus al onze kant op. Een lockdown beschermt ons weliswaar tegen het virus, maar zal een hongersnood met zich mee brengen waar we ook aan dood kunnen gaan.’

Lara, 7 jaar, uit Brazilië, zegt: ‘Een van de belangrijkste adviezen is dat wij onze handen moeten wassen, maar waar wij wonen is geen water. Veel huizen krijgen maar eens per week water. Hoe kunnen we dan goede hygiënemaatregelen in acht nemen? Dat is gewoon onmogelijk. Daardoor zullen er veel mensen besmet raken.’

Kinderen willen bijdragen

Hoewel kinderen en jongeren met deze emoties worstelen, voelen ze een sterke drang om bij te dragen aan het bestrijden van de verspreiding van Covid-19 in hun eigen gemeenschappen. Uit het onderzoek blijkt dat zij het erg belangrijk vinden om mensen bewust te maken van hoe ze zich kunnen beschermen tegen de verspreiding van het virus door middel van online technologieën en andere virtuele communicatiesystemen (voor zover zij daar beschikking over hebben).

‘Dit onderzoek laat duidelijk zien dat Covid-19 weliswaar een negatieve impact heeft op kinderen, maar dat de crisis niets afdoet aan hun verlangen en vermogen om verbeteringen te helpen realiseren in hun gemeenschappen. Het is essentieel dat ze in hun kracht worden gezet om een echt positief verschil te maken – nu en in de toekomst’, stelt Dana Buzducea.