De ‘codes of practice’ van Britse en Amerikaanse fondsenwervers zijn onvoldoende ingebed in een relevant en praktisch ethisch kader voor fondsenwerving, aldus Ian MacQuillin directeur van fondsenwervingsdenktank Rogare.
Over de noodzaak de huidige ‘codes of practice’ aan te passen sprak MacQuillin ten overstaan van bezoekers van het afgelopen week gehouden International Fundraising Congres in Noordwijkerhout.
‘Pressure’
Hij ging dieper in op de recente commotie in Groot-Brittannië rondom het uitoefen van excessieve druk op donateurs door fondsenwervers. In enkele gevallen bleken Britse donateurs honderden donatieverzoeken per maand te hebben ontvangen; er werd veel kritiek geuit op het verkopen van adresbestanden door non-profit instellingen.
Een overheidscommissie onder leiding van Stuart Etherington adviseerde de overheid vervolgens een nieuwe waakhond in te stellen. Een Fundraising Regulator die zo nodig grote fondsenwervende instellingen kan dwingen tot toetreden waarna ze zich aan de regels van de Regulator hebben te houden. De Britse regering heeft inmiddels aangegeven alle aanbevelingen van de commissie-Etherington over te nemen.
Opt-out
MacQuillin sprak zijn zorgen uit over een van de voorstellen van de commissie-Etherington: de Fundraising Preference Service. Die moet het mogelijk maken dat Britten ervoor kunnen kiezen op geen enkele wijze fondsenwerving gerelateerde communicatie te ontvangen.
“Het niet invoeren van de Fundraising Preference Service neemt het risico met zich mee dat sommige mensen ongemak ervaren door de ontvangst van te veel donatieverzoeken en dat sommigen zich zelfs schuldig zullen voelen, omdat ze enkele daarvan moeten afwijzen (..) Het risico van de invoering van de Fundraising Preference Service is echter dat als goede doelen niet langer in staat zullen zijn geld bijeen te brengen om hun werk uit te voeren, het leven van tal van begunstigden van deze instellingen dan serieus wordt getroffen.”
Code of ethics
Volgens MacQuillin is nog onvoldoende duidelijk wat precies de definitie van ‘pressure’ is. Een eenheid die volgens hem ook niet theoretisch valt vast te leggen, en om een herhaaldelijke afweging in de praktijk vraagt. Hij komt daarom met het voorstel een ethische code op te stellen waarin een balans wordt gezocht tussen de behoefte van de donateur en de behoefte van de beneficiant van de goede doelen.
“Ethische fondsenwerving maakt een afweging tussen de plicht van fondsenwervers om steun te vragen (in dienst van hun beneficianten) en het recht van het publiek niet onder druk gezet te worden om te doneren. Ergens in het midden – in de ruimte tussen rechten van de beneficiant en de donateur en andere belanghebbenden – moet een ethische beslissingsboom worden geplaatst en gebruikt om te bepalen wat ‘reasonable pressure’ is. (..) de behoefte en de rechten van de beneficiant zijn tot op heden onderbelicht in het publieke debat.”
Over Rogare
In mei 2015 gaf MacQuillin al aan dat Rogare momenteel onderzoek doet naar het ontwikkelen van een theoretisch model voor fondsenwervingsethiek.
Rogare is een denktank van de University of Plymouth. De denktank houdt zich bezig met onderbelichtte onderzoeksgebieden op het terrein van de fondsenwerving, en probeert nieuwe en praktisch toepasbare ideeën te formuleren door theorie en praktijk van de fondsenwerving bij elkaar te brengen.
