Wederom is er een interne brief van medewerkers aan het bestuur van Greenpeace uitgelekt naar de pers. Ditmaal zijn het de medewerkers van Greenpeace International die hun beklag doen bij het bestuur en eisen dat Kumi Naidoo opstapt als directeur en slechts aanblijft als ambassadeur.
De stafmedewerkers van de internationale afdeling doen in de meest recente brief 29 voorstellen om de organisatie te verbeteren, waaronder betere managementcursussen en het instellen van een Ombudsman. Zij eisen bovendien meer transparantie, een betere interne klachtenprocedure, strakker toezicht op het uitbetalen van dubieuze declaraties, milieuvriendelijk privégedrag van medewerkers en het stopzetten van de betaling aan de 'vrijwilligers' van de raad van toezicht, die nu jaarlijks 10- tot 35 duizend euro krijgen.
De brief volgt op een op 23 juli jl. naar de pers uitgelekte interne brief van stafleden en campagneleiders van Greenpeace Nederland, waarin werd gevraagd om het opstappen van zowel campagnedirecteur Pascal Hustings als internationaal-Greenpeace directeur Kumi Naidoo.
Directe aanleiding was het vlieggedrag van Greenpeace directeur Pascal Hustings en de wijze waarop het bestuur van Greenpeace, zowel binnen de eigen organisatie als in de media met deze crisis omging. Er viel onder andere in te lezen: ‘The lack of an appropriate external response is seriously undermining the campaign, mobilization and fundraising work our organization is doing(...) It is disrespectful to our fundraising staff, who work very hard to increase our fundraising results and then see hundreds of supporters leave us in one week because of the behavior of our IPD.’
Sylvia Borren – directeur van Greenpeace Nederland – zei daarop in een reactie de fouten van Pascal te betreuren, maar vergeleek de brief ook met een ‘volksgericht’.Zij verwachtte dat Greenpeace eruit zou kunnen komen zonder het vertrek van Pascal. Ook Kumi liet weten dat de brief geen reden voor ontslag was. Beiden hoopten toen nog met “constructieve samenwerking en debat" het vertrouwen te herstellen.
Het blijkt dat de reactie niet het gewenste effect heeft gehad. Jaap Zeekant concludeerde in zijn reactie van 25 juli jl.al: ‘De toonzetting en de inhoud van de brief van de medewerkers zijn zodanig dat er geen vertrouwen meer is. Het lijkt erop dat de discussie al veel eerder heeft gespeeld en niet tot een bevredigende oplossing heeft geleid. Ook de reactie van directeur Greenpeace Nederland, Sylvia Borren, lijkt eerder te wijzen op een te grote afstand tot de medewerkers, dan begrip voor hun kritiek. Het lijkt er serieus op dat er bij de Greenpeaceorganisatie sprake is van een leiderschapscrisis, die rond het vlieggedrag van een van de directeuren zichtbaar is geworden.’
Het uitlekken van de meest recente brief naar de media is derhalve een teken aan de wand. De gezagscrisis is kennelijk dermate groot dat er geen voedingsbodem kon worden gevonden voor constructieve samenwerking en debat. De medewerkers beklagen zich over de bedrijfscultuur: 'Veel van wat momenteel wordt besproken, had al veel langer aangepakt kunnen worden. Door de bedrijfscultuur konden stafleden zich daarover moeilijk uiten; stilzwijgen is nu geen optie meer.'
Het is de vraag of Greenpeace de klachten van de medewerkers ditmaal wel voldoende serieus neemt. Kumi liet aan de Volkskrant weten het niet nodig te vinden om een ombudsman aan te stellen. Ook bezint hij zich niet op zijn positie. Wel lijkt Pascal kind van de rekening te worden: in een reactie op de website laat het bestuur van Greenpeace International weten zich te hebben gebogen over zijn positie.
Wel worden de affaires sinds vorige week onderzocht door de organisatie Governance and Integrity (G&I) in Zaandam. Dat bureau begeleidt integriteitsprogramma's bij onder meer de politie en publieke organisaties. Volgens G&I komt dat neer op: 'het installeren van een moreel leerproces en een zorgvuldige handhaving daarvan'.
Of dat tot de gewenste openheid leidt is nog de vraag. Op de website van Greenpeace International valt bijvoorbeeld nog niets te lezen over het conflict. Dat de schade groot is staat nu echter al vast: donateurs blijven op de Nederlandse website aangeven hun donateursschap te willen beeindigen.
Bron: Vakblad Fondsenwerving
