De kans is groot dat je nog nooit van Brandon stanton hebt gehoord. toch weet ik zeker dat hij een beslissende rol gaat spelen in de huidige vluchtelingencrisis.
Een jaar of tien geleden handelde Brandon in obligaties. Maar zoals veel mensen verloor hij z’n baan. Op zoek naar een nieuwe uitdaging verhuisde hij van Chicago naar New York. Daar had hij zijn roeping snel gevonden: hij besloot 10.000 wildvreemde mensen op straat te fotograferen: de Humans of New York.
Nu was Brandon natuurlijk niet de eerste straatfotograaf die rondliep door New York. En aanvankelijk was niemand geïnteresseerd in zijn blog vol portretten. Toen deed hij iets wat zijn leven zou veranderen: hij ging opschrijven wat de mensen die hij fotografeerde hem vertelden en plaatste die verhalen bij hun foto’s.
Inmiddels heeft zijn Facebookpagina 15 miljoen likes en vliegen zijn fotoboeken (pardon, verhalenboeken) overal ter wereld over de toonbank. Hoe dat kan? In de eerste plaats is Brandon werkelijk geïnteresseerd in de mensen die hij ontmoet. Hij is niet zomaar een nieuwe hobby begonnen, hij doet iets wat hij het allerliefste doet en het allerbeste kan: de verhalen van gewone mensen vertellen.
Wat ook bijdraagt aan het succes: Brandon maakt zichzelf helemaal onzichtbaar. Als kijker sta je oog in oog met iemand die je niet kent en die jou een verhaal vertelt. Maar als je klaar bent weet je dat je die persoon voor altijd in je hart hebt gesloten. Soms is het een klein verhaaltje. Een jongetje in een veel te groot honkbaltenue, dat vertelt hoe hij weer niet heeft gescoord, maar dat het niet geeft omdat de score toch niet wordt bijgehouden. En soms is het een groot drama, zoals het verhaal van een man die leeft op straat omdat hij zijn hele jeugd is mishandeld en misbruikt is in de tehuizen waar hij woonde.
Die 10.000 New Yorkers heeft Brandon trouwens nog lang niet gesproken. Dat komt vooral omdat hij steeds op reis gaat. Omdat hij ook buitengewoon geïnteresseerd is in gewone mensen uit andere landen. Op dit moment praat hij met mensen die naar Europa vluchten. Ze vertellen over eenzaamheid, angst, dood en verderf. Over hoe het leven was en nooit meer zal worden. Hoe erg ze hun geliefden missen en hoe sterk ze verlangen naar een veilige plek onder de zon.
Brandon weet: vreemden zijn vrienden met wie we nog kennis moeten maken. Daarom fotografeert hij ze, luistert hij naar hun verhaal en stelt hij ze aan ons voor. Hij laat ons zien dat we – hoeveel we ook verschillen – toch verrassend veel op elkaar lijken. Zo tovert hij onze angst voor het onbekende om in begrip. En gaat hij er eigenhandig voor zorgen dat elk mens het doodnormaal vindt om vluchtelingen te helpen. Let maar op.
Benieuwd naar de ongewone verhalen van gewone mensen? Kijk op humansofnewyork.com of beter nog: volg hem op Facebook.
