De humanitaire hulpverlening faalt.Dat concludeert Artsen zonder Grenzen in hun rapport: ‘Where is everyone? Responding to emergencies in the most difficult places’. VN-organisaties en internationale ngo’s zouden in staat moeten zijn om relatief effectief te reageren met positieve impact, maar over het algemeen is de hulp langzaam en onhandig.
Ondanks dat de VN en internationale ngo’s meer instrumenten, middelen en kennis ter beschikking hebben dan ooit tevoren, falen hulporganisaties tijdens crisissituaties, zo stelt Artsen zonder Grenzen. Het noodhulpsysteem is traag en onhandig en daardoor inefficiënt. VN-agentschappen en internationale ngo’s zijn vaak niet ter plaatse waar dat nodig is. In acute noodsituaties worden medewerkers van humanitaire organisaties geëvacueerd of gaan zij in slaapstand; de meeste organisaties concentreren zich alleen op de makkelijk te bereiken bevolking.
Het resultaat? Mensen in wanhopige situaties die levensreddende hulp nodig hebben krijgen die niet vanwege interne tekortkomingen van het humanitaire noodhulpsysteem. De naam van het rapport stelt dus terecht: “Waar is iedereen?”
Het rapport is geschreven in aanloop naar de World Humanitarian Summit van 2016 in Istanbul.Artsen zonder Grenzen wil er een wereldwijde discussie mee op gang brengen in de sector en een licht schijnen op de realiteit van de situatie.
Bron: Artsen zonder Grenzen