In West-Afrika is de grootste ebola-epidemie ooit uitgebroken met onmenselijke gevolgen. SOS Kinderdorpen heeft daarom een noodhulpactie gestart om het SOS Medisch Centrum daar aan beschermende kleding, apparatuur en ontsmettingsmiddelen te helpen.
Het SOS Medisch Centrum in de Liberiaanse hoofdstad Monrovia is een van de grootste van het land. Hier worden normaal gesproken 22.000 patiënten per jaar behandeld. Dit centrum is in Liberia nog een van de weinige plekken waar families en kinderen terecht kunnen. Het SOS medisch team werkt dag en nacht om families te behandelen en ze goed voor te lichten over symptomen en noodzakelijke hygiënemaatregelen. Dat is van groot belang. De World Health Organisation (WHO) heeft in Liberia inmiddels de noodtoestand uitgeroepen. Volgens de gezondheidsorganisatie zal de uitbraak van ebola in West-Afrika de komende maanden ‘vermoedelijk erger worden voordat de ziekte weer verdwijnt.
Hulp hard nodig
De ziekte houdt de wereld in haar greep. Ter plaatse werkt het personeel in het SOS Medisch Centrum 24 uur per dag door om de mensen te helpen, maar er is gerichte ondersteuning nodig om besmetting van patiënten en personeel te voorkomen. Dan kunnen nog meer families en kinderen worden geholpen. Directeur Margot Ende van SOS Kinderdorpen: ‘We hebben daarom een noodhulpactie op touw gezet, om de SOS medewerkers in Liberia aan beschermende kleding, apparatuur en ontsmettingsmiddelen te helpen. En zo uitbreiding van deze vreselijke epidemie een halt toe te roepen. We zijn geen noodhulporganisatie, maar helpen in nood waar we kunnen. Omdat SOS daar al werkt: we waren daar, zijn daar en blijven daar, voor zolang als nodig is.
Over SOS Kinderdorpen
SOS Kinderdorpen zet zich al 65 jaar in voor kinderen zonder ouders of veilig thuis. De internationale kinderhulporganisatie gelooft dat familie de belangrijkste basis is voor de gezonde ontwikkeling van kinderen. Wereldwijd krijgen honderdduizenden kinderen dankzij SOS Kinderdorpen een solide basis om zich optimaal te ontwikkelen tot kansrijke en zelfstandige volwassenen. Het liefst binnen de eigen familie, maar als dat niet meer kan in een SOS familie in een kinderdorp.
Bron: SOS Kinderdorpen
